|
سرچشمـــه فضیـلـــت ها ؛ امـــام مهــدی علیــه السلام 
| ||
|
*
لینک دوستان
|
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــمِ کـــوی حقیقــت
یـــــاد دوســــــت
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــمِ فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُواْ لِی وَ لاَ تَکْفُرُونِ پس مرا یاد کنید تا من شما را یاد کنم ، و مرا سپاس دارید ، و در من ناسپاس نباشید ، و کفران نعمت نکنید . ( آیه 52 سوره مبارکه ی بقره )
این است یاد دوست مهربان ، آســــایش دل و غـــــــذای جـــان ، یاد او گوی است و اُنسش چوگان ، گل او سوز و شناسائی بوستان ، این نه یاد زبان است که تو دانی ، که آن در درون جان است ،
روزگاری بر بویزید گذشت که ذکر زبانی کمتر کردی ، چون او را پرسیدند گفت : عجب دارم از این یـــاد زبــــان ، عجب تر از این که او بیگانه است ! بیگانه چه کنــــد در میــــان ؟ که یــــاد او است خود در میـــان جـــان . در قصه عشق تو ، بسی مشکل هاست من با تو به هم ، میان ما منزل هاست !
خداونــــــدا ؛ یادت چون کنم که خود در یادی ، و بنده را از فراموشی فریادی ! خداونـــــــدا ؛ هر که در رسید غمان وی برسید ! نیازمند تر از ذاکران در دو گیتی کیست ؟ و بنـــده را بهتـــــــــر از شادی تــــــو چیست ؟
ای جوانمـــــرد ؛
تـــــو خود تا یاد خودی وی را چه شناسی ؟ سفـــر ناکـــرده منــــزل چه دانی ؟ دوست ندیده و نشناخته از نشان او چه خبر داری ؟ معبــود خودی و عابــد خویشتنی زیرا که برای خـود کنی هرچه کنی !
اگر به جان خطر کنی با خطر شوی ! وگر روزی به کوی حقیقت گذر کنی ، آن بینی که هیچ چشمی ندیده ! و هیچ گوشی نشنیده ! و به خاطر هیچ آدمی خطور نکرده !
یک بار به کـوی او گــذر باید کرد در صنــع لطیـف او نظـر باید کرد خواهان گلی به جان خطـر باید کرد دل را زوصــال او خبــر باید کرد بنــده ی مـــن ؛ نشان مهربانی مـــــــا آن است که : نخست مـــــــا تــــو را یــاد کردیم ! سپس تــــو مـــــــا را یـــاد کردی ! نخست مــــن تــــو را خواستــــم ! پس از آن تــــو مــــا را خواستی ! تو را باشد هم از مــن روشنائی بسی گردی و پس هم با من بیائی
وَ اشْکُرُواْ لِی وَلاَ تَکْفُرُونِ
شکر گاهی بر دیـــدار نعمت است ، و گاهی بر دیـــدار نعمت بخش ، و بر مشاهده ذات او ، این شکــــــــرِ اهــــلِ نهــایت است ، و آن شکــــر اهــــلِ بدایت ، خداوند چون بدانست که بیشتر بندگان یارائی سپاس ندارند ، کار بر ایشان آسان کرد ، و مهین شکر از ایشان فرو نهاد ، و نگفت مرا شکر گزار باشید ، بلکه گفت : شکر نعمت بجای آرید ، و حق آن را بشناسید ، آن گاه از شناخت حق من ، و مشاهده ذات من نومید شوید ! که آن نــه کار آب و گِل است ! و نـــه حدیــــث جـــــان و دل ! تا که از دون همتی ما منزل اندر جان کنیم رخت بربندیم از جان قصد آن جانان کنیم
[ چهارشنبه 93/12/20 ] [ 8:23 صبح ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
